یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که الگوهای خواب و هورمون‌های استرس می‌توانند کلید درک چگونگی و زمان احتمال بروز تشنج در افراد مبتلا به صرع باشند.
محققان از مدل‌سازی ریاضی برای درک تأثیر فرآیندهای فیزیولوژیکی مختلف، مانند خواب و تغییرات در غلظت هورمون استرس-کورتیزول، بر علائم کلیدی صرع – معروف به الگوهای شبه صرعی (الگوهای غیر طبیعی نادری که در EEG یافت می شوند) استفاده کردند.
صرع یک اختلال عصبی جدی است که با تشنج های مکرر و خود به خود مشخص می شود. به طور کلاسیک، تشنج ها تا زمان کشف فعالیت الگوهای شبه صرعی با مقیاس های زمانی که از ساعت ها و روزها تا ماه ها متفاوت است، به طور تصادفی فرض می شد.
دانشمندان ضبط 24 ساعته EEG از 107 فرد مبتلا به صرع عمومی ایدیوپاتیک را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و دو زیر گروه با توزیع متمایز ترشحات صرعی را کشف کردند: یکی با بیشترین بروز در هنگام خواب و دیگری در طول روز.
تیم تحقیقاتی بین‌المللی به رهبری دانشگاه بیرمنگام، نشان داد که پویایی کورتیزول، انتقال مرحله خواب و یا ترکیبی از هر دو، بیشتر توزیع‌های مشاهده‌شده الگوهای شبه صرعی را توضیح می‌دهد.
مدل ریاضی محققان، فعالیت نواحی متصل مغز را توصیف می‌کند و اینکه چگونه تحریک پذیری این مناطق می‌تواند در پاسخ به محرک‌های مختلف تغییر کند – یا انتقال بین مراحل خواب یا تغییر در غلظت کورتیزول.
فرکانس الگوهای شبه صرعی در طول شب، صبح زود و در موقعیت های استرس زا در بسیاری از افراد مبتلا به صرع افزایش می یابد. این تیم کشف کرد که خواب 90 درصد از تغییرات را در یک زیرگروه و کورتیزول حدود 60 درصد را در زیرگروه دیگر تشکیل می دهد.
کورتیزول یکی از هورمون‌های استرس اولیه در انسان است که تولید و ترشح آن توسط محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (HPA) کنترل می‌شود. در موقعیت های استرس زا، فعالیت محور HPA افزایش می یابد و در نتیجه ترشح کورتیزول بیشتر می شود.
دکتر مارینلی توضیح داد: «خواب به تنهایی نمی تواند تغییرات احتمال الگوهای شبه صرعی در طول بیداری را که در اولین زیرگروه ما مشاهده شد، توضیح دهد.» کاهش احتمال الگوهای شبه صرعی در طول زمان خواب پس از افزایش شدید اولیه در ساعات اول وجود دارد.
«این امر را می توان با این واقعیت توضیح داد که خواب عمیق که با افزایش EDs مرتبط است، در یک سوم اول دوره خواب غالب است. ما افزایشی در وقوع الگوهای شبه صرعی قبل از بیدار شدن پیدا کردیم که – با توجه به اینکه سطح کورتیزول شناخته شده است که در هنگام بیداری افزایش می یابد – نشان دهنده اثر ترکیبی خواب و کورتیزول است.
