استئوآرتریت یکی از شایع ترین بیماری های مفصلی است و در حال حاضر هیچ راهبرد پیشگیری موثری برای آن وجود ندارد. این بیماری در اثر تجزیه غضروف مفصل ایجاد می شود و باعث درد و التهاب مفصل و در نهایت باعث محدودیت حرکتی فلج کننده می شود.
به تازگی، یک مطالعه جدید، Nav1.7 را به عنوان یک مولکول تنظیم کننده کلیدی در سلول های غضروفی توصیف کرد و اثربخشی انسداد Nav1.7 را در کاهش درد و کند کردن پیشرفت در این بیماری گزارش کرد.
استئوآرتریت با انحطاط غضروف همراه با از دست دادن ماتریکس خارج سلولی مشخص می شود که به مفصل اجازه می دهد بدون آسیب فشرده شود. سلول های غضروفی در استئوآرتریت تغییرات متعددی را در متابولیسم خود نشان می دهند. اینها به عنوان بخشی از پاسخ غضروفی به محرک های مکانیکی خارجی و بیوشیمیایی داخلی رخ می دهد.
کندروسیت ها همچنین چندین مولکول التهابی و تحلیل برنده تولید می کنند که باعث می شود غضروف در استئوآرتریت تجزیه شود. با وجود این سطح از درک بیماریزایی استئوآرتریت، اطلاعات کمی در مورد چگونگی توقف یا تعدیل دوره بیماری و نحوه عملکرد آن در سطح مولکولی وجود دارد.
کانال های یونی در کندروسیت ها متنوع هستند و برای فرآیندهای متعددی که به نقش فیزیولوژیکی آنها کمک می کنند، مورد نیاز هستند؛ بنابراین، در استئوآرتریت این کانال ها در سطوح تغییر یافته بیان می شوند. در مقابل، زمانی که کانال‌های یونی حسی مکانیکی از سلولهای غضروف حذف می‌شوند، میزان این بیماری مرتبط با سن کاهش می‌یابد.
درد یک نشانگر قابل توجه استئوآرتریت است که بیشتر به دلیل سیگنال های تولید شده توسط نورون های حسی محیطی است که به وفور در سینوویوم مفصل و استخوان ساب غضروفی یافت می شود. اینها دارای کانال های سدیم با دریچه ولتاژی در آرایه های منحصر به فرد هستند که به صورت Nav1.1-1.9 نشان داده می شوند.
کانال های سدیم با دریچه ولتاژی بیشتر بر روی سلول های تحریک پذیر مانند نورون ها دیده می شوند، اما در سلول های گلیال، ماکروفاژها و سلول های بدخیم نیز یافت می شوند. درد در استئوآرتریت ممکن است به دلیل رشد عروق خونی جدید و ریشه های عصبی حسی در بافت مفصل باشد. برخی تحقیقات نشان داده‌اند که کندروسیت‌ها یا سلولهای غضروفی، دارای کانال های سدیم با دریچه ولتاژی هستند، اما اطلاعات زیادی در مورد عملکرد یا تنظیم آنها یا نحوه کمک آنها به علائم و پیشرفت استئوآرتریت وجود ندارد.
بیشتر بخوانید : صرع و توانبخشی شناختی
مطالعه چه چیزی را نشان داد؟
نتایج نشان می‌دهد که Nav1.7 یک کانال سدیم با دریچه ولتاژی است که در سلولهای غضروف و در نورون‌های عقده های ریشه پشتی در بیماران مبتلا به استئوآرتریت بیان می‌شود.
چه کاربردهایی دارد؟
شناسایی Nav1.7 به عنوان یک کانال جدید مرتبط با استئوآرتریت بیان شده با غضروف، یک هدف دوگانه را برای توسعه درمان تسکین درد اصلاح کننده بیماری و غیر افیونی برای این بیماری آشکار می کند.
این یافته‌ها به مطالعات قبلی اضافه می‌کند که نقش مهمی را برای کانال های سدیم با دریچه ولتاژی در سلولهای غیر قابل تحریک نشان می‌دهد، جایی که آنها در تعدادی از عملکردهای مرتبط با عملکرد و فعالیت ذاتی سلول دخیل هستند. اینها شامل فاگوسیتوز، تحرک سلولی و آزادسازی سیتوکین ها است.
تحقیقات قبلی یک جریان سدیم را در سلولهای غضروفی ردیابی کردند که اکنون نشان داده شده است که تا حد زیادی توسط Nav1.7 ایجاد می شود. این کانال ها متابولیسم غضروفی را از طریق مشخصات مولکولی ترشح شده تنظیم می کنند.
در حالی که Nav1.7 روی کندروسیت‌ها نقش کلیدی در بیولوژی سلولهای غضروفی دارد و منجر به تخریب غضروف و درد در استئوآرتریت می‌شود، این کانال‌ها روی نورون‌های عقده های ریشه پشتی در احساس درد در استئوآرتریت نقش دارند.
محاصره Nav1.7 می تواند به کندروسیت ها کمک کند تا فعالیت آنابولیک و کاتابولیک خود را در هماهنگی با محیط محلی تنظیم کنند، خواه این کانال های سدیم با دریچه ولتاژی را بیان کنند یا نه. این امر نشان دهنده نقش پاراکرین و همچنین اتوکرین آنها است. اثربخشی کاربامازپین در جلوگیری از تخریب غضروف در مدل‌های حیوانی استئوآرتریت نشان می‌دهد که می‌توان آن را برای درمان استئوآرتریت در انسان استفاده کرد هر چند در انتظار تایید بیشتر است.
