بر اساس مطالعه اخیر انجام شده در ویتنام، بیش از سه چهارم افراد مبتلا به بیماری پارکینسون زودرس درد را تجربه می کنند که درد شدیدتر توسط بیماران مسن و افرادی که علائم غیر حرکتی مانند افسردگی، اختلال عملکرد جنسی و توهم دارند گزارش شده است .
به گفته دانشمندان، برای درک بیشتر درد در این جمعیت بیمار و تداخل آن با سایر علائم پارکینسون، مطالعات بیشتری با ابزارهای معتبر مورد نیاز است.
محققان نوشتند: «درد ممکن است در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون زودرس شایع‌تر و شدیدتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، باشد. ما امیدواریم که این مطالعه شک پزشک را در زمانی که یک بیمار مبتلا به پارکینسون زودرس با درد کنترل نشده مراجعه می کند، افزایش دهد».
این مطالعه، با عنوان «درد در شروع اولیه بیماری پارکینسون شایع است و شدت درد با افزایش سن و بدتر شدن علائم حرکتی و غیر حرکتی مرتبط است» در مجله علوم عصبی منتشر شد.
درد یکی از شایع‌ترین علائم غیر حرکتی بیماری پارکینسون است که تخمین زده می‌شود تقریباً در 90 درصد بیماران رخ می‌دهد، اما اغلب ناشناخته می‌ماند.
این علامت دردسرساز و غیر قابل تعریف در ارزیابی استاندارد بیماری پارکینسون گنجانده نشده است؛ بنابراین، محققان نوشتند که «اندازه‌گیری‌های قابل اعتماد، تکرارپذیر و راحت درد در عمل معمول بالینی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد».
به ویژه، درد در پارکینسون زودرس که در آن شروع بیماری قبل از 50 سالگی رخ می دهد، هنوز مورد مطالعه قرار نگرفته است. شیوع دقیق آن در این جمعیت مشخص نشده است.
محققان نوشتند: «فقدان اتفاق نظر در مورد شیوع درد در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون زودرس ممکن است به این دلیل باشد که مطالعات قبلی به ندرت بین جمعیت عمومی بیماران مبتلا به پارکینسون در مقابل بیماران مبتلا به پارکینسون زودرس مشخص شده است.
محققان خاطرنشان کردند که درک درد در پارکینسون زودرس بسیار مهم است زیرا این بیماران ممکن است بواسطه درد، کاهش کیفیت زندگی را تجربه کنند.
به این ترتیب، این تیم شروع به بررسی شیوع و شدت درد در میان بیماران ویتنامی مبتلا به بیماری زودرس کرد.
این تجزیه و تحلیل شامل 135 بیمار بود که از سال 2019 تا 2021 در بیمارستان‌های ویتنام تحت درمان بودند. این مطالعه شامل 72 مرد و 63 زن، با میانگین سنی 45.5 سال، به‌مدت میانگین 7.9 سال با پارکینسون زندگی می‌کردند. سابقه خانوادگی پارکینسون برای 23 نفر (17٪) ثبت شد.
درد با مقیاس درد کینگز پارکینسون ارزیابی شد، ابزاری که در جمعیت عمومی بیماری پارکینسون تایید شده است، اما نه به طور خاص در بیماران مبتلا به پارکینسون زودرس. مقیاس درد کینگز پارکینسون درد را در هفت حوزه مختلف نمره می دهد، نمرات بالاتر نشان دهنده شدت درد بیشتر است.
بیشتر بخوانید : کافئین خطر پارکینسون را کاهش می دهد
درد گزارش شده توسط 79 درصد از بیماران مورد مطالعه
به طور کلی، برخی از انواع درد توسط 107 بیمار (79.3٪) از 135 بیمار گزارش شد که 74.8٪ از آنها بیش از یک نوع درد را تجربه کردند.
شایع ترین نوع درد تجربه شده، اسکلتی- عضلانی (70.1%)، پس از آن درد شبانه (43.9%)، درد تابشی به پایین ستون فقرات (درد رادیکولار؛ 43%)، درد مزمن (42.1%) و درد ناشی از نوسانات حرکتی (34.6%) بود. درد تورم (22.4٪) و درد صورت / دهان ؛ 16.8٪).
شدت درد برای 34.6 درصد از بیماران خفیف، در 37.4 درصد متوسط و در 28 درصد بقیه شدید ارزیابی شد.
تجزیه و تحلیل های اضافی نشان داد که سن بالاتر، شدت افسردگی بیشتر، مشکلات ادراکی/توهمات و اختلال عملکرد جنسی هر کدام به طور مستقل با نمرات مقیاس درد کینگز پارکینسون بالاتر یا درد شدیدتر مرتبط بودند.
بیماران مبتلا به افسردگی گزارش می دهند که درد شدیدتری را تجربه می کنند.
سایر عوامل بالینی، مانند جنسیت، سابقه خانوادگی، داروها و علائم حرکتی خاص، تأثیر قابل توجهی بر درد نداشتند.
محققان نوشتند درک درد ممکن است به ویژه در بیمارانی که بیماری زودرس شروع می‌شود و «در مرحله‌ای از زندگی هستند که بیمار هنوز انتظار دارد استاندارد زندگی بالایی داشته باشد» مهم باشد؛ با این حال، در عمل فعلی، درد اغلب مورد تاکید یا ارزیابی یکنواخت نیست.»
این تیم نتیجه گرفت: «نتایج این مطالعه نیاز بالینی برآورده نشده در این جمعیت بیمار را آشکار می کند، علاوه بر برجسته کردن اهمیت مطالعات بیشتر درد با استفاده از ارزیابی استاندارد شده درد مانند مقیاس درد کینگز پارکینسون».
