بر اساس مطالعه ای که روی نزدیک به 100000 سالمند در کره جنوبی انجام شد، تشخیص افسردگی یا داشتن علائم این بیماری به طور قابل توجهی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش می دهد.
این ارتباط برای افرادی که تشخیص افسردگی و علائم ذهنی افسردگی داشتند، بیشترین ارتباط را داشت. خطر ابتلا در آنها در مقایسه با افرادی که هیچ نشانه ای از افسردگی نداشتند تقریباً سه برابر شد.
محققان در مقاله «علائم افسردگی و خطر متعاقب بیماری پارکینسون: یک مطالعه کوهورت سراسری» که در مجله آمریکایی روانپزشکی سالمندان منتشر شد، نوشتند: یافته‌ها نشان می‌دهد که «سوالات ساده غربالگری علائم افسردگی… برای پیش‌بینی اولیه پارکینسون مفید است.»
حدود یک سوم افراد مبتلا به پارکینسون افسردگی دارند، جایی که ممکن است به شدت احساس غمگینی، بی ارزشی و ناامیدی و خلق و خوی پایینی داشته باشند. این احساسات ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد و به اندازه ای شدید باشد که بر توانایی آنها در انجام فعالیت های روزانه تأثیر بگذارد.
ایجاد ارتباط بین پارکینسون و افسردگی
پارکینسون به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ایجاد می‌شود و محققان در کره جنوبی به بررسی داده‌های 98296 سالمند، همگی 66 ساله که در خدمات بیمه سلامت ملی ثبت‌نام شده‌اند، می‌پردازند تا ببینند آیا تشخیص یا علائم افسردگی می‌تواند خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش دهد.
بیماران در پایگاه داده هر دو سال به عنوان بخشی از برنامه استاندارد غربالگری سلامت ملی ارزیابی می شوند. هنگامی که 66 ساله می شوند، ارزیابی های سالمندان را تحت برنامه غربالگری ملی برای سنین انتقالی (NSPTA) دریافت می کنند.
شرکت‌کنندگان در این مطالعه بین سال‌های 2007 تا 2017 تحت غربالگری ملی قرار گرفتند و از آنها خواسته شد به سؤالاتی در مورد فقدان فعالیت یا انگیزه برای انجام کارها، احساس بی‌ارزشی و احساس ناامیدی – همه علائم افسردگی – پاسخ دهند. در آن زمان هیچکدام تشخیص پارکینسون نداشتند.
در مجموع، 17232 نفر (17.5%) علائم افسردگی را گزارش کردند و 7508 نفر (7.6%) تشخیص افسردگی داشتند، اگرچه اکثر آنها علائمی نداشتند.
به طور کلی، افراد مبتلا به علائم افسردگی بیشتر زن بودند، معمولاً به بیماری‌های دیگری مانند دیابت یا فشار خون بالا مبتلا بودند و در حالی که فعالیت‌های بدنی کمتری انجام می‌دادند، بیشتر به سیگار کشیدن و نوشیدن الکل تمایل داشتند.
طی یک پیگیری متوسط پنج ساله، 839 نفر به پارکینسون مبتلا شدند – 230 نفر علائم قبلی افسردگی را داشتند و 609 نفر نداشتند. این امر به یک خطر قابل توجه، 47 درصد بیشتر برای پارکینسون در میان افرادی که علائم افسردگی دارند، تبدیل شده است.
با افزایش تعداد علائم افسردگی، خطر ابتلا به بیماری عصبی افزایش می یابد؛ به عنوان مثال، افرادی که هر سه علامت افسردگی را گزارش کردند، در مقایسه با افرادی که هیچ علامتی نداشتند، 65 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به پارکینسون بودند.
برای افرادی که قبلاً تشخیص افسردگی داشتند، داشتن علائم آن خطر ابتلا به پارکینسون را حتی 2.71 برابر در مقایسه با افرادی که تشخیص یا علائمی نداشتند، افزایش می‌داد. افرادی که بدون تشخیص، اما دارای علائم بودند، 41 درصد بیشتر در معرض خطر بودند، در حالی که این خطر برای کسانی که تشخیص داده شده بودند و هیچ علامتی نداشتند، 84 درصد بیشتر بود.
در حالی که این مطالعه علائم حرکتی مشخصه پارکینسون را در نظر نگرفت، محققان نوشتند «نتایج نشان می دهد که علائم افسردگی نیاز به توجه بیشتری دارد.» حتی در افرادی که قبلاً مبتلا به افسردگی تشخیص داده شده بودند، علائم ترکیبی افسردگی با خطر بیشتر پارکینسون نسبت به افرادی که علائم افسردگی ذهنی نداشتند، مرتبط بود.
