مطالعه نشان می‌دهد که عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی و بیماری‌های همراه می‌توانند در پیشرفت دمانس نقش داشته باشند
تاریخ: 25 اکتبر 2023
منبع: کالج آمریکایی قلب و عروق
خلاصه: بر اساس یک مطالعه جدید، تشخیص فیبریلاسیون دهلیزی (AF) با افزایش 45 درصدی خطر اختلال شناختی خفیف (MCI) در میان گروهی متشکل از 4.3 میلیون نفر در بریتانیا همراه بود.
بر اساس مطالعه جدیدی که در JACC: Advances منتشر شده است، تشخیص فیبریلاسیون دهلیزی (AF) با افزایش 45 درصدی خطر اختلال شناختی خفیف در میان گروهی متشکل از 4.3 میلیون نفر در بریتانیا همراه بود. این یافته‌ها نشان می‌دهد که عوامل خطر قلبی عروقی و بیماری‌های همراه متعدد می‌توانند پیشرفت از اختلال شناختی خفیف به دمانس (زوال عقل) را در این گروه افزایش دهند.
اختلال شناختی خفیف مرحله اولیه کاهش عملکرد شناختی است. در برخی موارد می‌توان آن را معکوس کرد، اما می‌تواند نشان‌دهنده توسعه زودهنگام بیماری مرتبط با زوال عقل باشد.
تحقیقات کافی در مورد ایجاد اختلال شناختی خفیف در بیماران مبتلا فیبریلاسیون دهلیزی و توسعه متعاقب آن به زوال عقل وجود ندارد، بنابراین نویسندگان این مطالعه به دنبال بررسی ارتباط بین تشخیص اختلال شناختی خفیف و فیبریلاسیون دهلیزی در بریتانیا بودند.
روی پروودینشیا، MD، PhD، استاد تمام مؤسسه تحقیقات انفورماتیک سلامت در دانشگاه کالج لندن و نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: «مطالعه ما نشان داد که فیبریلاسیون دهلیزی با افزایش 45٪ در خطر اختلال شناختی خفیف مرتبط است و به نظر می رسد عوامل خطر قلبی عروقی و بیماری های چندگانه با این نتیجه مرتبط باشد.»
محققان از داده‌های پرونده سلامت الکترونیکی اولیه بریتانیا (EHR) 4.3 میلیون نفر برای بررسی خطر اختلال شناختی خفیف پس از تشخیص فیبریلاسیون دهلیزی استفاده کردند و 233833 فرد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی حادثه و 233747 فرد بدون فیبریلاسیون دهلیزی را شناسایی کردند.
علاوه بر افزایش 45 درصدی خطر ابتلا به اختلال شناختی خفیف پس از تشخیص فیبریلاسیون دهلیزی، این مطالعه نشان داد که سن بالاتر، جنسیت زن، محرومیت اجتماعی-اقتصادی بالاتر، سابقه بالینی افسردگی، سکته مغزی و چند بیماری با خطر اختلال شناختی خفیف بالاتر مرتبط است.
با این حال، این عوامل، ارتباط بین فیبریلاسیون دهلیزی و اختلال شناختی خفیف را تغییر ندادند.
برای افراد بالای 74 سال، فیبریلاسیون دهلیزی و اختلال شناختی خفیف اغلب همراه با چند بیماری از جمله دیابت، افسردگی، هیپرکلسترولمی و بیماری شریان محیطی تشخیص داده می‌شوند.
بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی که تحت درمان با دیگوکسین قرار گرفتند، افزایش خطر اختلال شناختی خفیف را تجربه نکردند.
خطر اختلال شناختی خفیف در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی که درمان ضد انعقاد خوراکی و درمان با آمیودارون دریافت نکرده بودند بیشتر بود.
به طور مشابه، بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی که درمان ضد انعقاد خوراکی و درمان با آمیودارون دریافت کردند در معرض خطر اختلال شناختی خفیف نبودند.
در طول دوره مطالعه، 1117 نفر با تشخیص اختلال شناختی خفیف یا پس از تشخیص زوال عقل تشخیص داده شدند.
فیبریلاسیون دهلیزی با خطر بالاتر دمانس در میان افرادی که به اختلال شناختی خفیف مبتلا شده بودند مرتبط بود.
جنسیت، آسم، سیگار کشیدن، بیماری مزمن کلیوی و بیماری های چندگانه با افزایش خطر دمانس بعدی همراه بود.
پرویدنسیا گفت: «به نظر می رسد پیشرفت از اختلال شناختی خفیف به زوال عقل، حداقل تا حدی، با عوامل خطر قلبی عروقی و وجود بیماری های همراه مرتبط باشد».
محققان گفتند این یافته‌ها نشان می‌دهد که مراقبت‌های یکپارچه فیبریلاسیون دهلیزی، مانند ترکیب ضد انعقاد و مدیریت بیماری‌های همراه، می‌تواند به جلوگیری از زوال شناختی و پیشرفت به زوال عقل کمک کند. یک کارآزمایی بالینی تاییدی برای بررسی بیشتر این موضوع مورد نیاز است.
