اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال رشدی شایع است که بسیاری از کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد و میزان تشخیص آن در ایالات متحده 1 در 44 است. این اختلال با مشکلات ارتباط اجتماعی و رفتارهای محدود/تکراری مشخص می شود؛ با این حال، بحث در مورد اینکه آیا اختلالات حرکتی باید به عنوان یک معیار یا مشخص کننده در تعریف این اختلال گنجانده شود، وجود دارد. تحقیقات اخیر شیوع بالایی از مشکلات حرکتی را در افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم نشان داده است که سوالاتی را در مورد تأثیر و گنجاندن آنها در معیارهای تشخیصی ایجاد کرده است.
درک اهمیت مشکلات حرکتی در اختلال طیف اوتیسم
مشکلات حرکتی می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر مهارت‌های زندگی روزمره، آمادگی جسمانی و سلامت جسمی و روانی کلی در افراد مبتلا به ASD داشته باشد. در حالی که مطالعات مربوط به بررسی مشکلات حرکتی در کودکان مبتلا به ASD محدود است، تحقیقات موجود نشان می دهد که چالش های شناختی بیشتر با عملکرد حرکتی عمومی بدتر همراه است. این امر نشان دهنده تأثیر بالقوه اختلالات حرکتی بر عملکرد کلی افراد مبتلا به به این اختلال است.
بررسی مشکلات حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم
مطالعه انجام شده توسط بات و همکاران، مشکلات حرکتی را در کودکان مبتلا به ASD با استفاده از پرسشنامه اختلال هماهنگی رشدی (DCD-Q) در نمونه مطالعه SPARK بررسی کرد که شامل داده‌های 13887 کودک مبتلا به ASD بود. یافته ها نشان داد که درصد قابل توجهی از کودکان مبتلا به این اختلال در معرض خطر اختلال حرکتی عمومی بودند که تا سن 15 سالگی ادامه داشت. این مشکلات حرکتی همچنین با مشکلات اصلی و همزمان مرتبط با اختلال طیف اوتیسم ارتباط داشت.
نقش عوامل شناختی و روابط پیش بینی کننده
در حالی که مطالعه قبلی رابطه پیش‌بینی‌کننده بین عملکرد حرکتی و مشکلات اصلی/همزمان را نشان داد، عوامل شناختی مانند ناتوانی ذهنی یا تاخیر شناختی را در نظر نگرفت؛ بنابراین، مشخص نیست که آیا این روابط در هنگام در نظر گرفتن این عوامل شناختی ادامه دارند یا خیر؛ علاوه بر این، اثرات سن، جنس و توانایی شناختی بر عملکرد حرکتی به طور گسترده در مطالعه SPARK مورد بررسی قرار نگرفته است.
کشف تأثیرات سن، جنسیت و توانایی شناختی
هدف این تحلیل، پر کردن این شکاف ها با بررسی اثرات سن، جنس و وجود ناتوانی ذهنی یا سطح تاخیر شناختی بر عملکرد حرکتی چند بعدی کودکان مبتلا به ASD با استفاده از اندازه گیری پرسشنامه اختلال هماهنگی رشدی است. با کنترل این عوامل، این مطالعه به دنبال ارائه درک جامع تری از رابطه بین مشکلات حرکتی و اوتیسم است.
پیامدهای تشخیص و مداخله
یافته‌های این مطالعه به طور بالقوه می‌تواند منجر به اصلاح تعریف اختلال طیف اوتیسم شود تا اختلالات حرکتی را به عنوان یک مشخص‌کننده شامل شود. این یک مسیر بالینی روشن برای پزشکان حرکتی فراهم می کند تا مشکلات حرکتی افراد مبتلا به این اختلال را برطرف کنند. شناخت و رسیدگی به اختلالات حرکتی می تواند به بهبود عملکرد کلی، کیفیت زندگی و توسعه مداخلات مناسب برای افراد مبتلا به ASD کمک کند.
در پایان
حمایت از مشکلات حرکتی در جمعیت ASD بسیار مهم است و نیاز به افزایش آگاهی در جوامع عمومی و بالینی وجود دارد. اولویت بندی و ارائه فرصت های ممکن و لذت بخش برای مداخلات حرکتی و فعالیت بدنی در طول عمر افراد مبتلا به اوتیسم ضروری است. این امر شامل دسترسی بیشتر به درمان‌های حرکتی مانند فیزیوتراپی و کاردرمانی، فعالیت بدنی مناسب و درمان‌های بازی/حرکت خلاق است.
