مشکلات آموزش توالت، مانند توالت کردن های تصادفی مکرر یا نگه داشتن ادرار یا مدفوع و چالش های غذا خوردن، مانند انتخابی بودن غذا یا عدم تغذیه کافی، می تواند به طور قابل توجهی بر زندگی روزمره کودک در محیط های مختلف مانند خانه، مدرسه و اجتماعات تأثیر بگذارد. این مسائل اغلب بر کل خانواده تأثیر می گذارد. کودکانی که مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده می‌شوند، در مقایسه با کودکان بدون تشخیص، با چالش‌های برجسته‌تری در تغذیه و توالت کردن مواجه می‌شوند. رسیدگی به این نگرانی‌ها به تنهایی می‌تواند برای والدین طاقت‌فرسا باشد، به‌ویژه زمانی که تلاش می‌کنند به فرزندشان کمک کنند تا انتظارات متناسب با سن خود را برای تغذیه یا توانایی‌های قابل قبول اجتماعی، برآورده کند. هنگامی که مشکلات تغذیه و توالت کردن با هم اتفاق می افتد، مراقبان ممکن است در مورد این که ابتدا به کدام حوزه رسیدگی کنند، رویکردی که باید اتخاذ کنند و بهترین روش برای حمایت از کودک خود، مطمئن نباشند.
چه زمانی مشکل تلقی می شود؟
چالش‌های اولیه مرتبط با تغذیه ممکن است در ابتدا نادیده گرفته شوند یا به «بهانه گیری معمولی» یا «یک فاز» نسبت داده شوند. ممکن است مشکلات مربوط به امتناع اولیه از وعده های غذایی، محدود کردن مصرف غذاهای جدید یا مصرف شده قبلی یا چالش های رفتاری جزئی وجود داشته باشد. هنگامی که رشد و سلامتی تحت تأثیر قرار می‌گیرد، عملکرد و مشارکت در فعالیت‌های روزانه مختل می‌شود یا رشد اجتماعی-هیجانی و تعاملات مناسب کاهش می‌یابد که ممکن است به یک نگرانی اساسی‌تر تبدیل شوند. در حالی که نگرانی‌های رایج‌تر گزارش‌شده والدین در مورد غذا خوردن فرزندشان اغلب شامل انتخابی بودن، چه بر اساس نوع یا بافت است، اما موارد مختلف دیگری هم وجود دارد مانند:
- فوبیاها
- مسائل رفتاری
- مشکلات حرکتی دهان
- نگه داشتن غذا در دهان
- تاخیر در جویدن یا عدم جویدن
- عوارض پزشکی و رفتاری
- تاخیر در تخلیه معده
- نشخوار فکری
- عوارض بیماری رفلاکس معده به مری
- استفراغ مزمن
چالش‌های توالت رفتن اغلب زمانی شناسایی می‌شوند که کودک «تصادفی توالت کردن» مکرر را نشان می‌دهد یا انتظارات مناسب سن خود را برای آموزش توالت برآورده نمی‌کند. گزارش‌های مربوط به «سیربودن» یا کمبود اشتها، درد مکرر شکم یا تحریک‌پذیری ممکن است با مشکل دستگاه گوارش یا دستگاه ادراری مرتبط باشد. نشان داده شده است که افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر از جمعیت عمومی به کلینیک های یبوست مراجعه می کنند.
چالش های مربوط به توالت کردن ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- یبوست
- داشتن کمتر از 3 بار اجابت مزاج در هفته
- مدفوع هایی که به طور غیر معمول خشک یا سفت هستند
- مدفوع ناسازگار (اندازه و قوام غیر طبیعی می تواند یک شاخص باشد)
- اسهال
- داشتن حداقل 3 بار اجابت مزاج آبکی در روز
- شب ادراری (ادرار / مدفوع در مکان هایی غیر از توالت)
- تصادفی ادرار / مدفوع کردن مکرر در طول روز
- امتناع از استفاده از توالت
- نگه داشتن مدفوع
مشکلات تغذیه و توالت اغلب با توجه به عوامل فیزیولوژیکی یا بیولوژیکی تاثیرگذار به یکدیگر همپوشانی قابل توجهی دارند. این مسائل اغلب همزمان رخ می‌دهند و ممکن است بر مصرف غذا، گرسنگی، توانایی دفع مدفوع یا اختلالات رفتاری یا گوارشی تأثیر بگذارند.
مرحله بعدی چیست؟
بررسی دقیق عوامل تاثیرگذار که قبلا ذکر شد برای ارزیابی تأثیر قبل از مداخله ضروری و مفید است. این امر ممکن است شامل غربالگری پزشکی یا تخصصی در زمینه‌های حرکتی ظریف یا درشت، حرکتی دهان، متخصص گوارش، رفتاری یا روان‌شناختی باشد. یک ارزیابی کامل از مهارت های پیش نیاز نیز باید قبل از مداخله بررسی شود. اگر کار با فرزندتان را در خانه شروع کرده اید و وضع ثابت در یادگیری مهارت ها یا پسرفت قابل توجهی را در آن ها تجربه کرده اید، باید مهارت های مختلف مرتبط با هدف شما برای فرزندتان مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد.
چه به تازگی فرآیند مداخله را شروع کرده باشید، چه به یک مانع برخورد کرده اید، جمع آوری داده ها ضروری است. این اطلاعات ممکن است به‌عنوان راهنمایی برای شروع، ارزیابی پیشرفت با اهداف، تصمیم‌گیری برای افزایش انتظارها، برداشتن یک گام به عقب، تغییر مسیر اقدام یا اطلاع دادن به شما در مورد نیاز به کمک اضافی استفاده شود.
هنگامی که با یک ارائه دهنده متخصص کار می کنید، اطلاعات مربوط به عادات روده یا مثانه کودک شما (مانند تصادفی ادرار یا مدفوع کردن، برنامه غذایی، دریافت غذا/کالری، داده های رفتاری) برای کمک به هدایت قرار ملاقات های شما، ارائه اطلاعات دقیق و عینی به ارائه دهنده و تعیین مراحل بعدی مفید است.
نکات کلیدی برای مداخله
یکی از ویژگی‌های کلیدی اوتیسم، ترجیح یا اصرار بر یکسانی و همچنین سخت‌گیری با روال‌ها است. این امر ممکن است منجر به یک رویکرد ترسناک به چیزهای جدید، انتظارها یا حتی غذاهای جدید شود. برداشتن گام‌های کوچک، تکرار فرصت‌ها برای تمرین مهارت و افزایش تدریجی انتظارها بر اساس موفقیت‌های قبلی، چند مورد از ویژگی‌های بارز مداخله موفق در این زمینه‌ها است.
مداخله و ارزیابی در این زمینه ها باید در اسرع وقت آغاز شود. تحقیقات نشان داده‌اند که مسائل کوچک‌تر، مانند «ایرادی بودن» فرزندتان، به‌ویژه در کودکان مبتلا به اوتیسم، به‌میزان کمتری به خودی خود حل می‌شوند. داده‌ها همچنین نشان داده‌اند که کودکان در طیف اوتیسم اغلب در تقویت مهارت‌های توالت کردن در طول روز تأخیر دارند که بیشتر بر نیاز به توجه فوری‌تر تأکید می‌کند.
حمایت از کودک در زمینه تغذیه و توالت اغلب مستلزم صرف زمان و توجه و درجه بالایی از ثبات است. به عنوان والدین یا مراقب، مهم است در نظر بگیرید که آیا این تخصیص تمرکز و منابع برای خانواده شما امکان پذیر است یا خیر. این تصمیم بر مراحل بعدی مداخله شما و تصمیم برای گنجاندن سایر متخصصان در برنامه مداخله شما تأثیر می گذارد. در این موارد ممکن است به حمایت از مراقب نیز نیاز باشد.
مدیریت اهداف و انتظارهای مرتبط با اهداف شما برای فرزندتان نیز باید به دقت در نظر گرفته شود و مرتباً مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد. همانطور که مداخلات نباید «یک اندازه مناسب برای همه» باشد، انتظارهای ما از یک فرد نیز نباید اینطور باشد. آنچه برای فرزند شما معقول، سالم و مناسب است ممکن است برای دیگری صدق نکند. تعیین اهداف قابل دستیابی که بر سلامت و رفاه کلی فرزند شما و عملکرد و ماهیت خانواده شما تمرکز دارد باید در اولویت قرار گیرد.
ملاحظات مهم
در نظر گرفتن سطوح مختلف مراقبت و گزینه های حمایتی مربوط به مشکلات کودک شما ضروری است. در حالی که پشتیبانی تخصصی برای مداخله و مشاوره در خانه در دسترس است، مهم است که نیاز به استفاده از ارائه دهندگان سرپایی یا بستری، مانند یک کلینیک اختصاصی، برای ارائه نظارت، آموزش، راهنمایی و حمایت مراقبتی بیشتر در صورت نیاز، در نظر گرفته شود. اگر در حال تجربه فقدان یا کاهش پیشرفت، افزایش قابل توجه رفتار ناسازگار و مشکل در اجرای مداخله و ثبات هستید، ممکن است لازم باشد رویکرد حمایت از فرزندتان را اصلاح کنید.
اگر مشکوک به عوارض بالقوه پزشکی ناشی از عفونت مکرر مثانه یا نهفتگی مزمن یا شدید یا یبوست هستید، باید بلافاصله مشاوره پزشکی انجام شود. برای نگرانی های مربوط به تغذیه خاص، باید توجه دقیقی به کاهش یا افزایش وزن شود تا اطمینان حاصل شود که نیازهای تغذیه ای برای رشد و تکامل برآورده می شود.
