بر اساس یک مطالعه فرانسوی که بر روی 100000 بیمار انجام شد، افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) نسبت به جمعیت عمومی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان هستند.
این افزایش خطر به‌ویژه در مورد سرطان‌های پروستات، سینه، کولورکتال و مقعد و همچنین سرطان‌های نای، برونش و ریه مشهود بود. محققان پیشنهاد می‌کنند که انتخاب‌های سبک زندگی – مانند چاقی در اوایل بزرگ‌سالی یا سیگار کشیدن – و همچنین تصمیم‌هایی که به دلیل بیماری ضروری است عوامل اصلی این خطر بیشتر هستند.
این مطالعه با عنوان «شیوع و خطر سرطان در میان بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس: یک مطالعه کوهورت مبتنی بر جمعیت همسان» در مجله اروپایی نورولوژی منتشر شد.
ام‌اس یک بیماری خودایمنی مزمن است که با یک پاسخ ایمنی اشتباه در برابر میلین، ماده چربی که رشته‌های عصبی را می‌پوشاند و کلید ارتباط مؤثر بین سلول‌های عصبی است، مرتبط است.
در افراد مبتلا به ام‌اس، تعادل بین سلول‌های التهابی که به محافظت از بدن در برابر عفونت کمک می‌کنند و سلول‌های T تنظیم‌کننده که از پاسخ‌های بیش از حد ایمنی جلوگیری می‌کنند، مختل می‌شود.
شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد افزایش التهاب سلول‌های خاص و سرکوب سیستم ایمنی ناشی از سلول‌های T ممکن است باعث سرطان شود.
محققان نوشتند: «از آنجایی که سیستم ایمنی نقش مهمی در بیماری ام اس و سرطان ایفا می‌کند، به نظر می‌رسد خطر ابتلا به سرطان در ام اس تغییر می‌کند». خطر سرطان در بیماران ام‌اس به‌طور گسترده موردبررسی قرار گرفته است، اما نتایج هنوز قطعی نشده است.
برای تعیین این خطر در افراد مبتلا به ام‌اس، محققان Bordeaux PharmacoEpi و Merck KGaA (معروف به EMD Serono در آمریکای شمالی) میزان سرطان را در بین 95474 بیمار ام‌اس که در پایگاه داده مراقبت‌های بهداشتی فرانسه در سراسر کشور از سال 2008 تا 2014 ثبت شده بودند، بررسی کردند. از جمعیت عمومی، مطابق با سن و جنس بیماران، به‌عنوان گروه کنترل استفاده شد.
بیماران و گروه کنترل به‌طور میانگین حدود 47/1 سال سن داشتند که 72/4 درصد آنها زن بودند. میانگین پیگیری 6/2 سال بود.
میزان بروز سرطان (به‌استثنای سرطان پوست غیر ملانوما) برای بیماران ام‌اس 576 نفر در هر 100000 نفر در سال تخمین زده شد – یعنی اندازه‌گیری که هم تعداد افراد در مطالعه و هم مدت‌زمانی را که هر فرد در آن صرف می‌کند، در نظر می‌گیرد. در مقابل، میزان بروز برای گروه کنترل 424 در هر 100000 نفر در سال برآورد شد.
سپس تجزیه‌وتحلیل‌های آماری نشان داد که خطر کلی سرطان در بیماران ام‌اس 36 درصد بیشتر از جمعیت عمومی است و نتایج برای مردان و زنان و در گروه‌های سنی مشابه است.
خطر ابتلا به سرطان سینه در زنان مبتلا به ام‌اس کمی بیشتر از گروه کنترل بود (12 درصد بیشتر)، اما زمانی که خطر دوباره بر اساس سن مورد ارزیابی قرار گرفت، این اهمیت آماری را از دست داد.
محققان پیشنهاد می‌کنند که تعداد فرزندان کمتر و به تعویق انداختن بارداری تا اواخر عمر که هر دو در میان بیماران ام‌اس رایج هستند، «بنابراین می‌تواند دلیل افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه باشد».
در همین حال، در مردان مبتلا به ام‌اس در مقایسه با گروه کنترل، به‌ویژه در مردان بالای 50 سال، خطر ابتلا به سرطان پروستات (بیش از دو برابر) افزایش یافت.
به گفته محققان، این امر ممکن است به این دلیل باشد که افراد مبتلا به ام‌اس، با توجه به ماهیت رایج اختلالات ادراری با پیشرفت بیماری، غربالگری‌های بیشتری را نسبت به افراد بدون بیماری ام‌اس انجام می‌دهند.
خطر ابتلا به سرطان‌های روده بزرگ و مقعد نیز نسبتاً در بیماران بیشتر بود (35٪ بیشتر) به‌ویژه در مردان 60 تا 69 ساله (78٪ افزایش خطر در مقایسه با مردان گروه کنترل در همان سن). این خطر در زنان هم‌گروه سنی (46 درصد) زیاد نبود.
این گروه خاطرنشان کرد که افزایش خطر در مردان مسن نشان می‌دهد که انتخاب سبک زندگی ممکن است در ایجاد سرطان روده بزرگ و مقعد نقش داشته باشد.
مطالعات متعدد نشان داده است که چاقی در اوایل بزرگ‌سالی ممکن است به افزایش خطر ابتلا به ام‌اس کمک کند. محققان نوشتند که افزایش [شاخص توده بدن، اندازه‌گیری چربی بدن] در مردان که به‌طور بالقوه با چاقی احشایی مرتبط است، با افزایش خطر ابتلا به سرطان کولورکتال نیز مرتبط است.
درنهایت، بیماران ام‌اس 2.3 برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان نای، برونش و ریه بودند. این خطر به‌ویژه در مردان و در میان بیماران میان‌سال و مسن (40 تا 69 سال) بالا بود.
محققان نوشتند: «ما خطر بالاتری از سرطان نای و سرطان ریه را در میان بیماران مبتلا به ام‌اس مشاهده کردیم که می‌تواند با رفتارهای فردی مانند سیگار کشیدن مرتبط باشد». «مطالعات، سیگار کشیدن بیش از حد در بین بیماران ام‌اس را در مقایسه با جمعیت غیر ام‌اس گزارش کرده‌اند که می‌تواند عامل افزایش خطر ابتلا به سرطان باشد».
به گفته گروه تحقیقاتی، افزایش خطر ابتلا به سرطان به‌طور کلی ممکن است با التهاب مزمن ناشی از ام‌اس و استفاده از سرکوب‌کننده‌های ایمنی توضیح داده شود که منجر به از دست دادن محافظت ایمنی در برابر سرطان می‌شود.
برخی از محدودیت‌های مطالعه توسط محققان ذکر شد، یعنی بیماران و گروه‌های کنترل از نظر ویژگی‌های جمعیت شناختی مطابقت نداشتند و همچنین نتایج برای سایر شرایط بالینی یا رفتارهای بهداشتی مانند سیگار کشیدن، رژیم غذایی و فعالیت بدنی تنظیم نشدند؛ علاوه بر این، این مطالعه اثرات بالقوه درمان‌های ام‌اس را بر خطر سرطان در نظر نگرفت.
محققان به این نتیجه رسیدند: «بیماران ام‌اس در مقایسه با افراد گروه کنترل، به‌ویژه سرطان پروستات، سرطان روده بزرگ و مقعد، برونش نای و سرطان ریه که ممکن است ناشی از رفتارهای مرتبط با سلامت یا سبک زندگی باشد، خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان داشتند».
