اختلال دو قطبی چیست؟

اختلال دو قطبی یک وضعیت سلامت روان است که با تغییرات شدید خلق و خوی مشخص می شود.

علائم کلیدی عبارتند از:

دوره های شیدایی، یا خلق و خوی بسیار بالا
دوره های افسردگی، یا خلق و خوی پایین

اصطلاحات قدیمی برای اختلال دو قطبی شامل افسردگی شیدایی و بیماری دو قطبی است.

اگرچه اختلال دو قطبی درمان ندارد، اما درمان‌های مؤثر بسیاری در دسترس هستند. این گزینه‌های درمانی می‌توانند به شما کمک کنند تا مدیریت دوره‌های خلقی را یاد بگیرید که می‌تواند نه تنها علائم، بلکه کیفیت کلی زندگی شما را نیز بهبود بخشد.

انواع اختلال دو قطبی

سه نوع اصلی اختلال دوقطبی وجود دارد: دوقطبی نوع اول، دوقطبی نوع دوم و سیکلوتایمیا (خلق ادواری).

دو قطبی نوع اول

دوقطبی نوع اول با ظهور حداقل یک دوره شیدایی تعریف می شود. ممکن است دوره‌های نیمه شیدایی را تجربه کنید که شدت آن‌ها کمتر از دوره‌های شیدایی است یا دوره‌های افسردگی عمده قبل و بعد از دوره شیدایی. این نوع اختلال دو قطبی افراد از هر جنس را به طور یکسان تحت تاثیر قرار می دهد.

دو قطبی نوع دوم

افراد مبتلا به دوقطبی نوع دوم یک دوره افسردگی عمده را تجربه می کنند که حداقل 2 هفته طول می کشد. آنها همچنین حداقل 1 دوره نیمه شیدایی دارند که حدود 4 روز طول می کشد. این نوع اختلال دو قطبی ممکن است در زنان شایع تر باشد.

سیکلوتایمیا (خلق ادواری)

افراد مبتلا به سیکلوتایمیا دوره های نیمه شیدایی و افسردگی دارند. این دوره‌ها شامل علائمی هستند که کوتاه‌تر و شدیدتر از شیدایی و افسردگی ناشی از اختلال دوقطبی نوع اول یا دوقطبی نوع دوم هستند. اکثر افراد مبتلا به این عارضه تنها به مدت 1 یا 2 ماه هیچ علامت خلقی را تجربه نمی کنند.

پزشک شما می تواند در مورد نوع اختلال دوقطبی در هنگام بحث در مورد تشخیص خود بیشتر توضیح دهد.

برخی از افراد علائم خلقی مشخصی را تجربه می کنند که شبیه به این سه نوع هستند اما کاملاً همسو نیستند. اگر این مورد برای شما صادق است، ممکن است موارد زیر تشخیص داده شود:

سایر اختلالات دوقطبی مشخص و مرتبط با آن
اختلالات دوقطبی نامشخص و مرتبط

علل و عوامل خطر اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی یک وضعیت سلامت روان نسبتاً رایج است، اما متخصصان هنوز مشخص نکرده اند که چرا برخی از افراد به این بیماری مبتلا می شوند.

برخی از علل احتمالی اختلال دوقطبی عبارتند از:

ژنتیک

اگر والدین یا خواهر یا برادر شما مبتلا به اختلال دوقطبی هستند، احتمال ابتلا به این بیماری در شما بیشتر است؛ با این حال، به خاطر داشته باشید که اکثر افرادی که سابقه اختلال دوقطبی درخانواده خود دارند، به آن مبتلا نمی شوند.

مغز

ساختار مغز شما ممکن است بر خطر ابتلا به اختلال دوقطبی تأثیر بگذارد. بی نظمی در شیمی مغز، یا ساختار یا عملکرد مغز، ممکن است این خطر را افزایش دهد.

عوامل محیطی

نه تنها آنچه در بدن شماست می تواند بر شانس ابتلا به اختلال دوقطبی تأثیر بگذارد بلکه عوامل بیرونی نیز می توانند نقش داشته باشند. این عوامل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

استرس شدید
تجربه های آسیب زا
بیماری جسمی

علائم اختلال دو قطبی

برای تشخیص اختلال دوقطبی، باید حداقل یک دوره شیدایی یا نیمه شیدایی را تجربه کنید.

هر دو دوره شیدایی و نیمه شیدایی شامل احساسات هیجانی، تکانشگری و انرژی زیاد است، اما نیمه شیدایی شدیدتر از شیدایی در نظر گرفته می شود. علائم شیدایی می تواند بر زندگی روزمره شما تأثیر بگذارد و منجر به مشکلاتی در محل کار یا خانه شود. علائم نیمه شیدایی معمولاً اینطور نیست.

برخی از افراد مبتلا به اختلال دو قطبی نیز دوره های افسردگی عمده یا خلق و خوی «پایین» را تجربه می کنند.

این سه علامت اصلی – شیدایی، نیمه شیدایی و افسردگی – ویژگی های اصلی اختلال دو قطبی هستند. انواع مختلف اختلال دو قطبی شامل ترکیبات مختلفی از این علائم است.

علائم دو قطبی نوع اول

تشخیص اختلال دوقطبی نوع اول به موارد زیر نیاز دارد:

حداقل 1 دوره شیدایی که حداقل 1 هفته طول بکشد
علائمی که بر عملکرد روزانه تأثیر می گذارد
علائمی که به سایر بیماری های پزشکی یا روانی یا مصرف مواد مربوط نمی شود

شما همچنین می توانید علائم روان پریشی یا شیدایی و افسردگی (که به عنوان ویژگی های مختلط شناخته می شود) را تجربه کنید. این علائم می تواند تأثیر بیشتری بر زندگی شما داشته باشد. اگر این علائم را دارید، ارزش آن را دارد که در اسرع وقت برای پشتیبانی حرفه ای با پزشک تماس بگیرید.

در حالی که برای دریافت تشخیص دوقطبی نوع اول نیازی به تجربه دوره های نیمه شیدایی یا افسردگی ندارید، بسیاری از افراد مبتلا به دوقطبی نوع اول این علائم را گزارش می کنند.

علائم دو قطبی نوع دوم

تشخیص دوقطبی نوع دوم نیازمند موارد زیر است:

حداقل 1 دوره نیمه شیدایی که 4 روز یا بیشتر طول بکشد و شامل 3 علامت یا بیشتر از علائم نیمه شیدایی باشد.
تغییرات مربوط به نیمه شیدایی که دیگران می توانند متوجه آن شوند، در خلق و خوی و عملکرد معمولی تاثیر می گذارند، اگرچه ممکن است لزوماً بر زندگی روزمره شما تأثیر نگذارند.
حداقل 1 دوره افسردگی عمده که 2 هفته یا بیشتر طول بکشد.
حداقل 1 دوره از افسردگی عمده، شامل 5 علامت یا بیشتر از علائم کلیدی افسردگی که تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره شما دارد.
علائمی که به سایر بیماری های پزشکی یا روانی یا مصرف مواد مربوط نمی شود.

دوقطبی نوع دوم همچنین می تواند شامل علائم روان پریشی باشد، اما فقط در طول یک دوره افسردگی. شما همچنین ممکن است دوره های خلقی مختلط را تجربه کنید، به این معنی که علائم افسردگی و نیمه شیدایی را همزمان خواهید داشت.

با این حال، با دوقطبی نوع دوم، شما شیدایی را تجربه نخواهید کرد. اگر دوره شیدایی دارید، تشخیص دوقطبی نوع اول را دریافت خواهید کرد.

علائم سیکلوتایمیا (خلق ادواری)

تشخیص سیکلوتایمیا (خلق ادواری) نیازمند موارد زیر است:

دوره های علائم نیمه شیدایی و دوره های علائم افسردگی که می آیند و میروند، 2 سال یا بیشتر (1 سال برای کودکان و نوجوانان)
علائمی که هرگز معیارهای کامل یک دوره نیمه شیدایی یا افسردگی را ندارند
علائمی که به سایر بیماری های پزشکی یا روانی یا مصرف مواد مربوط نمی شود
علائمی که باعث ناراحتی قابل توجهی می شود و زندگی روزمره را تحت تاثیر قرار می دهد

این علائم ممکن است کمتر از علائم دو قطبی نوع اول یا دوم باشد؛ با این حال، آنها معمولا بیشتر ماندگارند، بنابراین زمان بیشتری علائمی را تجربه خواهید کرد.

دوره نیمه شیدایی ممکن است تاثیر زیادی بر زندگی روزمره شما نداشته باشد. از سوی دیگر، افسردگی اغلب منجر به پریشانی جدی‌تر می‌شود و بر عملکرد روزانه تأثیر می‌گذارد، حتی اگر علائم شما واجد شرایط یک دوره افسردگی عمده نباشد.

اگر علائم کافی برای برآورده کردن معیارهای یک دوره نیمه شیدایی یا افسردگی را تجربه کنید، بسته به علائم شما، تشخیص شما احتمالا به نوع دیگری از اختلال دو قطبی یا افسردگی عمده تغییر می کند.

شیدایی و نیمه شیدایی

یک دوره شیدایی اغلب شامل یک دوره با هیجان بالا است. ممکن است احساس هیجان، تکانشی، پر انرژی بودن و سرخوشی کنید. همچنین ممکن است متوجه شوید که افکارتان در حال مسابقه دادن هستند. برخی از افراد توهم و سایر علائم روان پریشی را نیز تجربه می کنند.

دوره های شیدایی می تواند شامل رفتاری باشد که بیشتر از حد معمول تکانشی است، اغلب به این دلیل که احساس می کنید شکست ناپذیر یا غیر قابل لمس هستید. نمونه های رایج این نوع رفتار عبارتند از:

داشتن رابطه جنسی بدون استفاده از وسایل جلوگیری
استفاده از الکل و مواد مخدر یا استفاده از آنها بیش از حد معمول
بیش از حد خرج کردن

اما تکانشگری و ریسک‌پذیری می‌تواند از راه های دیگری نیز خود را نشان دهد. بطور مثال:

کار خود را ناگهانی ترک کنید
خودتان بدون اینکه به کسی بگویید به سفر بروید
یک سرمایه گذاری بزرگ از روی هوس انجام دهید
خیلی تندتر از حد معمول رانندگی کنید، خیلی بالاتر از حد مجاز
در ورزش های شدید شرکت کنید که معمولاً به آن فکر نمی کنید

در دوره نیمه شیدایی، ممکن است احساس کنید بسیار سازنده و پرانرژی هستید، اما ممکن است متوجه تغییرات دیگری در خلق و خوی خود نشوید. افرادی که شما را به خوبی نمی شناسند نیز ممکن است نشناسند؛ با این حال، افراد نزدیک به شما معمولاً تغییرات خلق و خوی و سطوح انرژی شما را بررسی می کنند.

دوره های افسردگی عمده

یک تغییر «پایین» در خلق و خوی می تواند شما را بی حال، بی انگیزه و غمگین کند.

دوره های افسردگی عمده مرتبط با دو قطبی حداقل پنج مورد از علائم زیر را شامل می شود:

خلق و خوی پایین دائمی که با غم و اندوه عمیق، ناامیدی یا احساس پوچی مشخص می شود
از دست دادن انرژی
احساس کندترشدن از حد معمول یا بی قراری مداوم
عدم علاقه به فعالیت هایی که زمانی از آنها لذت می بردید
دوره های خواب خیلی کم یا زیاد
احساس گناه یا بی ارزشی
مشکل در تصمیم گیری و تمرکز
افکار مرگ، مردن یا خودکشی
تغییر در اشتها یا وزن

همه مبتلایان به اختلال دو قطبی، دوره های افسردگی عمده را تجربه نمی کنند، اگرچه بسیاری از افراد آن را تجربه می کنند. بسته به نوع اختلال دوقطبی شما، ممکن است فقط چند علامت افسردگی را تجربه کنید، نه همه آن پنج علامت کامل که برای یک دوره اصلی لازم است.

همچنین شایان ذکر است که گاهی اوقات، اما نه همیشه، سرخوشی شیدایی می تواند لذت بخش باشد. هنگامی که شما برای شیدایی درمان دریافت می کنید، خلق و خوی بدون علامتی که تجربه می کنید ممکن است بیشتر شبیه یک تغییر «پایین» یا یک دوره افسردگی باشد تا حالت خلقی معمولی.

در حالی که اختلال دوقطبی می تواند باعث خلق افسرده شود، اختلال دو قطبی و افسردگی یک تفاوت عمده دارند. با اختلال دو قطبی، ممکن است حالت‌های خلقی «بالا» و «پایین» داشته باشید؛ با این حال، با افسردگی، خلق و خو و احساسات شما ممکن است تا زمانی که تحت درمان قرار نگیرید، «پایین» باقی بمانند.

علائم اختلال دوقطبی در زنان و مردان

تشخیص اختلال دوقطبی در مردان و زنان تقریباً به تعداد مساوی است؛ با این حال، علائم اصلی این اختلال ممکن است بسته به جنسیت متفاوت باشد.

زنان مبتلا به اختلال دوقطبی معمولاً دیرتر در زندگی، اغلب در دهه 20 یا 30 سالگی، تشخیص داده می شوند. در برخی موارد، ممکن است برای اولین بار علائم را در دوران بارداری یا بعد از زایمان متوجه شوند. همچنین احتمال تشخیص دوقطبی نوع دوم در آنها بیشتر از دوقطبی نوع اول است.

علاوه بر این، زنان مبتلا به اختلال دوقطبی معمولا موارد زیر را تجربه می کنند:

دوره های خفیف تر شیدایی
دوره های افسردگی بیشتر از دوره های شیدایی
دوره های سریع یا 4 دوره یا بیشتر دوره شیدایی و افسردگی در یک سال
شرایط همزمان بیشتر

زنان مبتلا به اختلال دوقطبی نیز ممکن است بیشتر اوقات عود علایم را تجربه کنند که ممکن است تا حدی به دلیل تغییرات هورمونی مربوط به قاعدگی، بارداری و یائسگی باشد. از نظر اختلال دوقطبی، عود علائم به معنای داشتن یک دوره خلقی پس از مدتی نداشتن آن است.

از سوی دیگر، مردان مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است:

زودتر در زندگی تشخیص داده شوند
دوره‌های کمتر اما شدیدتر، به‌ویژه دوره‌های شیدایی را تجربه کنند
احتمال ابتلا به اختلال مصرف مواد نیز بیشتر است
در طول دوره های شیدایی پرخاشگری بیشتری نشان می دهند

اختلال دو قطبی در کودکان و نوجوانان

تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان بحث برانگیز است، بیشتر به این دلیل که کودکان همیشه علائم اختلال دوقطبی را مانند بزرگسالان نشان نمی دهند. خلق و خوی و رفتار آنها نیز ممکن است از استانداردهایی که پزشکان برای تشخیص این اختلال در بزرگسالان استفاده می کنند پیروی نکند.

بسیاری از علائم اختلال دوقطبی که در کودکان رخ می‌دهد با علائم سایر بیماری‌هایی که معمولاً در کودکان رخ می‌دهد، مانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی همپوشانی دارند.

با این حال، در چند دهه اخیر، پزشکان و متخصصان سلامت روان به این وضعیت در کودکان پی برده اند. تشخیص می تواند به درمان کودکان کمک کند، اما رسیدن به تشخیص ممکن است چندین هفته یا ماه طول بکشد. ممکن است ارزش آن را داشته باشد که از یک متخصص در درمان کودکان مبتلا به بیماری های روانی کمک بگیرید.

مانند بزرگسالان، کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی تغییرات خلقی شدید را تجربه می کنند. آنها می توانند بسیار شاد به نظر برسند و نشانه هایی از رفتار هیجان انگیز از خود نشان دهند یا بسیار گریان، کم تحرک و تحریک پذیر به نظر برسند.

همه کودکان تغییرات خلقی را تجربه می کنند، اما اختلال دوقطبی باعث ایجاد علائم خلقی مشخص و قابل توجه می شود. تغییرات خلقی نیز معمولاً شدیدتر از تغییرات معمولی در خلق و خوی کودک است.

علائم شیدایی در کودکان

علائم شیدایی در کودکان می تواند شامل موارد زیر باشد:

رفتار بسیار احمقانه و احساس خوشحالی بیش از حد
صحبت کردن سریع و تغییر سریع موضوعات
مشکل در تمرکز
انجام کارهای مخاطره آمیز یا آزمایش رفتارهای مخاطره آمیز
زود از جا در رفتن که به سرعت منجر به طغیان خشم می شود
داشتن مشکل در خواب و عدم احساس خستگی پس از کم خوابی

علائم افسردگی در کودکان

با اختلال دوقطبی، علائم دوره های افسردگی در کودکان می تواند شامل موارد زیر باشد:

بی هدف پرسه زدن، بسیار غمگین رفتار کردن یا گریه مکرر
زیاد یا کم خوابیدن
داشتن انرژی کم برای فعالیت های معمول یا نداشتن هیچ نشانه ای از علاقه به چیزی
شکایت از احساس خوب نبودن، از جمله سردردهای مکرر یا معده درد
احساس بی ارزشی یا گناه
خوردن خیلی کم یا زیاد
افکار مرگ یا خودکشی

سایر تشخیص های احتمالی

برخی از مسائل رفتاری که در کودک خود مشاهده می کنید می تواند نشان دهنده سایر شرایط سلامت روان مانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی یا افسردگی باشد. همچنین ممکن است کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی شرایط دیگری را هم داشته باشند.

پزشک کودک شما می تواند با یادداشت و ردیابی رفتارهای کودک شما که از او می دهید راهنمایی و پشتیبانی بیشتری ارائه دهد و به او کمک شود تا تشخیص درست را پیدا کند.

تشخیص صحیح می تواند نقش مهمی در یافتن موثرترین درمان برای کودک شما داشته باشد. البته، درمان می تواند تفاوت بزرگی برای علائم کودک شما ایجاد کند، بدون اینکه به کیفیت زندگی او اشاره کنیم.

علائم در نوجوانان

تغییر هورمون ها، به علاوه تغییرات زندگی که به طور طبیعی با بلوغ اتفاق می افتد، می تواند گاهی اوقات نوجوانان را بسیار احساساتی به نظر برساند.

با این حال، تغییرات شدید یا نوسان سریع در خلق و خوی ممکن است نشان دهنده یک بیماری جدی تری مانند اختلال دوقطبی باشد تا رشد معمولی نوجوانان.

تشخیص اختلال دوقطبی بیشتر در اواخر نوجوانی و اوایل بزرگسالی رایج است.

علائم شایع شیدایی در نوجوانان عبارتند از:

خیلی خوشحال بودن
تخلیه هیجانی یا بدرفتاری
شرکت در رفتارهای پرخطر، مانند مصرف مواد
بیشتر از حد معمول به رابطه جنسی فکر کردن
بیش از حد فعالیت جنسی داشتن
داشتن مشکل در خواب، بدون علائم خستگی
تند مزاج بودن، زود از جا در رفتن
مشکل در تمرکز کردن یا به راحتی حواس پرت شدن

علائم رایج یک دوره افسردگی عبارتند از:

زیاد یا کم خوابیدن
خوردن زیاد یا کم
احساس غمگینی و هیجان کمی نشان می دهد
کناره گیری از فعالیت ها و دوستان
فکر کردن یا صحبت کردن در مورد مرگ و خودکشی

به خاطر داشته باشید که بسیاری از این علائم، مانند آزمایش مواد و فکر کردن در مورد رابطه جنسی، رفتارهای غیر معمول نوجوانان نیستند. اما اگر به نظر می رسد که آنها بخشی از یک الگوی بزرگتر تغییر خلق هستند یا شروع به تأثیرگذاری بر زندگی روزمره آنها می کنند، می توانند نشانه ای از اختلال دوقطبی یا بیماری دیگری باشند.

درمان اختلال دوقطبی

چندین روش درمانی می تواند به شما در مدیریت علائم اختلال دوقطبی کمک کند. این روش ها شامل داروها، مشاوره و تغییر سبک زندگی است. برخی از درمان های طبیعی نیز می توانند فوایدی داشته باشند.

روان درمانی

رویکردهای درمانی توصیه شده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

درمان شناختی رفتاری

درمان شناختی رفتاری (CBT) نوعی از گفتار درمانی است که به شما کمک می کند تا افکار غیر مفید را شناسایی کرده و به آنها رسیدگی کنید و الگوهای رفتاری ناخواسته را تغییر دهید.

درمان فضای امنی را برای بحث در مورد راه های مدیریت علائم ارائه می دهد. درمانگر شما همچنین می‌تواند در موارد زیر پشتیبانی ارائه دهد:

درک الگوهای فکری
قالب بندی مجدد احساسات ناراحت کننده
یادگیری و تمرین راهبردهای مقابله ای مفیدتر

آموزش روانی

آموزش روانی یک رویکرد درمانی است که به شما کمک می کند تا در مورد یک بیماری و درمان آن بیاموزید. این دانش می‌تواند به شما و افراد حامی در زندگی شما کمک کند تا علائم اولیه خلق و خو را بشناسید و آنها را به طور مؤثرتری مدیریت کنید.

ریتم درمانی بین فردی و اجتماعی

ریتم درمانی بین فردی و اجتماعی بر تنظیم عادات روزانه مانند خواب، غذا خوردن و ورزش تمرکز دارد. متعادل کردن این اصول روزمره می تواند منجر به اپیزودهای خلقی کمتر و علائم شدیدتر شود.

گزینه های دیگر درمانی

روش های دیگری که می توانند به کاهش علائم کمک کنند عبارتند از:

درمان شوک الکتریکی
داروهای خواب
مکمل
طب سوزنی

درمان های طبیعی برای اختلال دوقطبی

برخی از داروهای طبیعی نیز ممکن است به علائم اختلال دوقطبی کمک کنند.

با این حال، همیشه قبل از امتحان این درمان ها با پزشک یا روانپزشک خود مشورت کنید. در برخی موارد، داروهای طبیعی می توانند با هر دارویی که مصرف می کنید تداخل داشته باشند.

گیاهان و مکمل های زیر ممکن است به تثبیت خلق و خوی شما و کاهش علائم اختلال دوقطبی در ترکیب با دارو و درمان کمک کنند:

امگا 3. برخی از تحقیقات سال 2016 نشان داد که مصرف مکمل امگا 3 ممکن است به علائم دوقطبی نوع اول کمک کند. یک مطالعه در سال 2012 نشان داد که این مکمل به ویژه برای علائم افسردگی مفید است.
رودیولا روزا (گیاه ریشه طلایی). یک بررسی در سال 2013 نشان می دهد که این گیاه ممکن است به افسردگی متوسط کمک کند، بنابراین می تواند به درمان افسردگی مرتبط با اختلال دوقطبی کمک کند.
اس-آدنوزیل متیونین. یک مکمل اسید آمینه است که می تواند به کاهش علائم افسردگی عمده و سایر اختلالات خلقی کمک کند.

آیا اختلال دوقطبی ارثی است؟

یک بررسی در سال 2014 نشان می دهد که ژنتیک می تواند نقش مهمی در ایجاد اختلال دوقطبی، به ویژه در میان بستگان نزدیک داشته باشد. بر اساس یک مطالعه کوچک در سال 2016، برای مثال، اگر والدین یا خواهر و برادری با این عارضه دارید، خطر ابتلا به آن حدود 10 برابر بیشتر است.

با این حال، داشتن سابقه خانوادگی اختلال دوقطبی به این معنا نیست که شما لزوماً به آن مبتلا خواهید شد و همچنین می‌توانید بدون داشتن سابقه خانوادگی، به اختلال دوقطبی مبتلا شوید.

آیا می توان از ابتلا به اختلال دوقطبی جلوگیری کرد؟

هنگامی که شروع به تجربه دوره های خلقی کردید، می توانید اقداماتی را برای کمک به کاهش شدت آن دوره ها و کاهش احتمال تجربه دوره های خلقی بیشتر انجام دهید. اما شما همیشه نمی‌توانید به طور کامل از بروز دوره های خلقی یا از ایجاد شرایط در وهله اول جلوگیری کنید.

تحقیقات آینده ممکن است اطلاعات بیشتری در مورد علل خاص اختلال دوقطبی نشان دهد و به محققان بینش بیشتری در مورد راه‌های احتمالی پیشگیری از این بیماری بدهد.

شرایط مشترک که همزمان با اختلال دوقطبی هستند

برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، سایر بیماری های روانی را نیز دارند. یک بررسی تحقیقاتی در سال 2019 نشان می دهد که اختلالات اضطرابی از شایع ترین آنها هستند.

سایر شرایطی که ممکن است در کنار اختلال دوقطبی رخ دهد عبارتند از:

اختلالات مصرف مواد
اختلالات خوردن
فوبیای خاص
اختلال نقص توجه و بیش فعالی

علائم این شرایط ممکن است بسته به حالت خلقی شما شدیدتر ظاهر شوند. به عنوان مثال، اضطراب بیشتر با افسردگی اتفاق می افتد، در حالی که مصرف مواد ممکن است با شیدایی بیشتر باشد.

اگر اختلال دوقطبی دارید، ممکن است شانس بیشتری برای ابتلا به برخی بیماری‌های خاص داشته باشید، از جمله:

میگرن
بیماری قلبی
دیابت
اختلالات تیروئید

نکاتی برای مقابله و حمایت

اگر متوجه علائم اختلال دوقطبی شده اید، اولین قدم خوب این است که در اسرع وقت با پزشک یا درمانگر تماس بگیرید.

به طور مشابه، اگر دوست یا عزیزی است که علائم را دارد، او را تشویق کنید تا در اسرع وقت با یک درمانگر تماس بگیرد.

زندگی کردن با اختلال دوقطبی

درمان می تواند به شما در مدیریت دوره های خلقی و مقابله با علائمی که ایجاد می کنند، کمک کند.

ایجاد یک گروه مراقبتی می تواند به شما کمک کند که بیشترین بهره را از درمان ببرید. گروه شما ممکن است شامل افراد زیر باشد:

پزشک اصلی شما
روانپزشکی که داروهای شما را مدیریت می کند
درمانگر یا مشاوری که گفتار درمانی را ارائه می دهد
سایر متخصصان مانند متخصص خواب، طب سوزنی، یا ماساژ درمانگر
یک گروه حمایت کننده از اختلال دوقطبی یا جامعه ای از افراد دیگری که با اختلال دوقطبی زندگی می کنند

ممکن است لازم باشد قبل از یافتن درمانی که منجر به بهبود می شود، چند درمان را امتحان کنید. برخی از داروها برای برخی افراد خوب عمل می کنند اما برای برخی دیگر نه. در همین راستا، برخی افراد درمان شناختی-رفتاری را بسیار مفید می دانند، در حالی که برخی دیگر ممکن است بهبود کمی ببینند.

همیشه بهترین کار این است که با گروه مراقبت خود در مورد اینکه چه چیزی موثر است و چه چیزی جواب نمی دهد صادق باشید. اگر چیزی کمکی نمی کند یا باعث می شود احساس بدتری به شما بدهد، به آنها اطلاع دهید. سلامت روان شما مهم است و گروه مراقبتی شما باید همیشه از شما در یافتن مفیدترین رویکرد حمایت کند.

به خاطر داشته باشید که اختلال دوقطبی، مانند هر بیماری روانی دیگر با انتخاب اتفاق نمی افتد. این اختلال ناشی از کاری نیست که شما انجام داده اید یا انجام نداده اید.

وقتی به نظر می رسد که درمان کارساز نیست، بسیار معمول است که احساس ناامیدی کنید. سعی کنید هنگام کشف رویکردهای جدید صبور باشید و با مهربانی با خود رفتار کنید.

اختلال دوقطبی و روابط

اختلال دوقطبی می تواند بر هر یک از روابط شما تأثیر بگذارد. اما این تأثیرات ممکن است به وضوح در نزدیکترین روابط شما مانند روابط با اعضای خانواده و شریک زندگی ظاهر شود.

وقتی نوبت به مدیریت یک رابطه در حین زندگی با اختلال دوقطبی می رسد، صداقت همیشه می تواند کمک کننده باشد. با صراحت در مورد وضعیت خود صحبت کنید. این امر می تواند به شریک زندگی شما کمک کند تا علائم شما را بهتر درک کند و از شما حمایت کند.

ممکن است در نظر داشته باشید که با تعدادی از جزئیات اساسی شروع کنید، از جمله: