یک نظرسنجی از دانشگاه اوتاگو، ولینگتون و بنیاد میگرن پیدا کرده است، بیش از یک چهارم افرادی که با بیماری میگرن زندگی می کنند، می گویند که این وضعیت باعث شده است که آنها در یک دوره سه ماهه بیش از پنج روز از مدرسه یا کار غیبت کنند.
نیمی از 530 نفری که به این نظرسنجی پاسخ دادند گفتند که قادر به انجام کارهای خانگی نبوده اند و نزدیک به یک سوم از فعالیت های خانوادگی، اجتماعی یا اوقات فراغت در این دوره غافل شده اند. تقریباً نیمی از معیارهای ناتوانی شدید را برآورده کردند.
دکتر فیونا ایملاچ، محقق ارشد در بخش بهداشت عمومی دانشگاه و یکی از بنیانگذاران بنیاد میگرن، می گوید که میگرن باعث ایجاد سطوح قابل توجهی از ناتوانی در نیوزلندی ها می شود و بر سلامت جسمی و روانی و توانایی آنها برای کار تأثیر می گذارد. و معاشرت کنند و خانواده شان زندگی کنند.
از هر هفت نفر در سراسر جهان یک نفر میگرن را تجربه می کند و این بیماری در زنان دو تا سه برابر مردان است. تصور می شود که بیش از 640000 کیوی با این عارضه زندگی می کنند.
تقریباً یک چهارم از افرادی که به این نظرسنجی پاسخ دادند (23٪) میگرن مزمن داشتند و در 15 روز یا بیشتر در ماه سردرد را تجربه می کردند که بالاترین سطح ناتوانی و نقص است. از این تعداد، 20٪ سردرد مداوم یا تقریباً مداوم داشتند (5٪ از کل پاسخ دهندگان) و 22٪ دیگر 24 روز یا بیشتر در ماه سردرد داشتند (5٪ از کل پاسخ دهندگان).
کسانی که این نظرسنجی را تکمیل کردند از زندگی با سطوح قابل توجهی از درد صحبت کردند که می تواند ساعت ها یا روزها ادامه داشته باشد. یکی نظر داد: “مردم درد طاقت‌فرسا را درک نمی‌کنند و فکر می‌کنند که “این فقط یک سردرد است”.
حملات میگرن گاهی با علائم ناتوان کننده و ناراحت کننده مانند از دست دادن گفتار منسجم، فلج در یک طرف بدن، تهوع و استفراغ، اختلال بینایی و حتی از دست دادن بینایی و حساسیت به صداها، نور، بو و لامسه همراه بود.
سو گرت، یکی از محققین، مدرس ارشد در بخش مراقبت‌های اولیه بهداشتی و عمومی دانشگاه، میگوید که میگرن منجر به اضطراب و افسردگی می‌شود و افراد از کلماتی مانند «بدبختی» و «ویرانگر» برای توصیف تأثیر این بیماری استفاده می‌کنند.
“کسانی که با میگرن مزمن زندگی می کنند، نیمی از زندگی، احساس انزوا، به دام افتادن، تنهایی و بی فایده بودن را توصیف می کنند. یک موضوع رایج این احساس بود که میگرن “زندگی (آنها) را می دزدد.” مردم از “روزهای از دست رفته” و زمانی صحبت می کردند که هرگز نمی توانستند به آن برگردند.”
برخی گفتند که به دلیل نیاز به دراز کشیدن در رختخواب برای چند روز تا پایان حمله میگرنی نمی توانند کار یا مطالعه کنند، در حالی که برخی دیگر گفتند که به دلیل اختلال شناختی و خستگی قادر به عملکرد موثر در محل کار نیستند.
از بین کسانی که می‌توانستند کار کنند، برخی گفتند که برای انجام این کار به داروهای ضد درد حاد تکیه می‌کنند، یا ذکر کردند که خوش شانس هستند که برنامه‌های کاری انعطاف‌پذیر دارند تا بتوانند در صورت نیاز ساعات کار خود را کاهش دهند.
دکتر ایملاچ می گوید علیرغم اینکه تقریباً نیمی از افراد مبتلا به میگرن معیارهای ناتوانی شدید را دارند، حمایت مالی بسیار محدودی از طریق مزایای بیکاری یا از کارافتادگی در دسترس آنها بود. داده‌های وزارت توسعه اجتماعی از ژوئن 2022 نشان می‌دهد که تنها 0.3 درصد از افراد در سن کار که از مزایای جویای کار یا از کار افتادگی برخوردار هستند، میگرن را به‌عنوان شرایطی که توانایی آنها را برای کار محدود می‌کند، فهرست کرده‌اند.
دکتر ایملاچ میگوید: “این شگفت انگیز است، با توجه به اینکه میگرن چقدر شایع است و اکثر پاسخ دهندگان در نظرسنجی گزارش دادند که میگرن بر توانایی آنها برای کار تأثیر منفی می گذارد. در واقع، 29٪ گفتند که یا نمی توانند کار کنند یا فقط می توانند به صورت پاره وقت کار کنند.”
دکتر ایملاچ می گوید اگرچه میگرن یک بیماری عصبی با مبنای ژنتیکی است که در حال حاضر نمی توان آن را “درمان کرد”، اما بسیاری از پاسخ دهندگان تلاش، زمان، تحقیق و پول زیادی را صرف جستجوی درمان یا راه هایی برای کاهش دفعات یا شدت حملات میگرنی کردند.
“مردم می‌خواهند بدانند چه چیزی باعث یا شروع حمله می‌شود و انواع رژیم‌ها و محدودیت‌ها را امتحان می‌کنند. با این حال، تحقیقات اکنون نشان می‌دهد که بسیاری از چیزهایی که تصور می‌شد باعث حملات میگرنی می‌شوند، مانند غذاهای خاصی مانند پنیر یا شکلات، نورهای روشن هستند. او ادامه می‌دهد، صدا یا بوهای قوی، احتمالاً علائم اولیه حمله قریب‌الوقوع هستند.
ما دوست داریم که دسترسی افراد به درمان‌های مبتنی بر شواهد آسان‌تر باشد و بتوانیم تمام آن برنامه‌های روتین سالم در مورد خوب غذا خوردن، خواب کافی و ورزش منظم را که مخصوصاً برای افراد مبتلا به میگرن مهم است، به کار ببریم.»
او میگوید درک ضعیف این بیماری منجر به ننگ و افزایش سطح ناتوانی در میان افراد مبتلا به میگرن می‌شود، و خاطرنشان کرد: «این یک وضعیت پیچیده است و حمایت و آگاهی بیشتر از میگرن به‌عنوان چیزی فراتر از «سردرد» مورد نیاز است. تشخیص میگرن به عنوان یک ناتوانی به کسانی که قادر به کار نیستند، این امکان را می‌دهد تا به مزایا و حمایت مالی برای هزینه‌های درمان دریافت کنند، در حالی که شیوه‌های کاری حمایتی بیشتر، استرس ناشی از کار را کاهش می‌دهد و بهره‌وری را بهبود می‌بخشد.»
دکتر ایملاچ می گوید برای درک هزینه های اجتماعی و اقتصادی میگرن در مرکز نیوزلند، از جمله تأثیر آن بر خدمات بهداشتی و مزایای دسترسی بهبود یافته به گزینه های درمانی بهتر، تحقیقات بیشتری لازم است.
او در پایان میگوید: «در سطح جهانی، مشخص شده است که میگرن برای چندین دهه مورد تحقیق و بررسی قرار نگرفته است، اما شرایط در کشورهای دیگر در حال بهبود است. زمان آن فرا رسیده است که نیوزلند به این موضوع رسیدگی کند.
بیشتر بخوانید : راه‌هایی برای پیش‌بینی زمان وقوع حمله میگرنی
