محققان طیف وسیعی از عوامل خطر را برای دمانس (زوال عقل) زودهنگام شناسایی کرده اند. یافته‌ها این تصور را به چالش می‌کشند که ژنتیک تنها علت این بیماری است و زمینه را برای راهبردهای پیشگیری جدید فراهم می‌کند.
این مطالعه در مقیاس بزرگ 15 عامل خطر را شناسایی کرد که مشابه عوامل دمانس دیرهنگام است. برای اولین بار، آنها نشان دادند که ممکن است با هدف قرار دادن عوامل سلامتی و سبک زندگی، خطر ابتلا به دمانس زودهنگام کاهش یابد.
تحقیقات نسبتا کمی در مورد دمانس زودهنگام انجام شده است، اگرچه در سراسر جهان سالانه حدود 370000 مورد جدید از دمانس زودهنگام وجود دارد.
تحقیقات جدید توسط دانشگاه اکستر و دانشگاه ماستریخت بر روی بیش از 350000 شرکت‌کننده جوان‌تر از 65 سال در سراسر بریتانیا از مطالعه بایوبانک انگلستان انجام شد. این تیم طیف وسیعی از عوامل خطر را از استعدادهای ژنتیکی گرفته تا تأثیرات سبک زندگی و محیطی ارزیابی کردند. این مطالعه با عنوان «عوامل خطر برای دمانس زودهنگام در بایوبانک بریتانیا: یک مطالعه آینده نگر مبتنی بر جمعیت» نامگذاری شده است.
این مطالعه نشان داد که آموزش رسمی پایین تر، وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین، تنوع ژنتیکی، عوامل سبک زندگی مانند اختلال مصرف الکل و انزوای اجتماعی و مسائل بهداشتی از جمله کمبود ویتامین D، افسردگی، سکته مغزی، آسیب شنوایی و بیماری قلبی به طور قابل توجهی خطر شروع دمانس زودهنگام را افزایش می دهد.
پروفسور دیوید لیولین از دانشگاه اکستر بر اهمیت این یافته ها تاکید کرد و گفت: «این مطالعه پیشرفت، نقش حیاتی همکاری بین المللی و داده های بزرگ را در پیشبرد درک ما از زوال عقل نشان می دهد. زوال عقل را در تمام اشکال آن به روشی هدفمندتر شناسایی و درمان کنید.»
«این بزرگترین و قوی ترین مطالعه در نوع خود است که تاکنون انجام شده است. به طور هیجان انگیزی، برای اولین بار نشان می دهد که ما ممکن است بتوانیم با هدف قرار دادن طیفی از عوامل مختلف، برای کاهش خطر این وضعیت ناتوان کننده اقدام کنیم».
دکتر استیوی هندریکس، محقق دانشگاه ماستریخت، گفت: «دمانس زودهنگام تاثیر بسیار جدی دارد، زیرا افراد مبتلا معمولا هنوز دارای شغل، فرزندان و زندگی پرمشغله ای هستند. علت اغلب ژنتیکی فرض می شود، اما برای بسیاری از افراد ما در واقع نمی دانیم علت دقیقا چیست. به همین دلیل است که ما می خواهیم سایر عوامل خطر را نیز در این مطالعه بررسی کنیم.»
سباستین کوهلر، پروفسور اپیدمیولوژی عصبی در دانشگاه ماستریخت، گفت: «ما قبلاً از طریق تحقیقات روی افرادی که در سنین بالاتر به زوال عقل مبتلا می شوند، می دانستیم که یک سری عوامل خطر قابل اصلاح وجود دارد؛ علاوه بر عوامل فیزیکی، سلامت روان نیز نقش مهمی ایفا می کند. از جمله اجتناب از استرس مزمن، تنهایی و افسردگی. این واقعیت که این موضوع در دمانس زودهنگام نیز مشهود است برای من تعجب آور بود و ممکن است فرصت هایی برای کاهش خطر در این گروه نیز فراهم کند.»
دکتر جانیس رانسون، پژوهشگر ارشد در دانشگاه اکستر، گفت: «تحقیق ما زمینه جدیدی را در شناسایی کاهش خطر ابتلا به زوال عقل در سنین پایین ایجاد می کند. ما فکر می کنیم که این می تواند نویدبخش عصر جدیدی در مداخلات برای کاهش موارد جدید باشد.»
دکتر لی مورسلین، رئیس تحقیقات بالینی در تحقیقات آلزایمر انگلستان، گفت: «ما شاهد تحولی در درک خطر زوال عقل و به طور بالقوه، چگونگی کاهش آن در سطح فردی و اجتماعی هستیم. در سال های اخیر، مواردی وجود داشته است. اجماع فزاینده ای مبنی بر اینکه زوال عقل با 12 عامل خطر قابل اصلاح خاص مانند سیگار کشیدن، فشار خون و کاهش شنوایی مرتبط است. اکنون پذیرفته شده است که از هر 10 مورد زوال عقل در سراسر جهان، 4 مورد با این عوامل مرتبط است.»
«این مطالعه پیشگامانه نور مهم و بسیار مورد نیاز را بر روی عواملی می تاباند که می توانند بر خطر ابتلا به دمانس زودهنگام تاثیر بگذارند. این شروع به پر کردن یک شکاف مهم در دانش ما می کند. مهم است که این یافته ها را در مطالعات گسترده تر بنا کنیم.»
