محققان ارتباط بین دریافت پروتئین رژیم غذایی و بهبود سلامت متابولیک را در موش رمزگشایی کردند.
تاریخ: 31 مه 2023
منبع: دانشگاه واسدا
خلاصه: مصرف مواد غذایی مغذی می تواند سلامت متابولیک را بهبود بخشد و پیری را به تاخیر بیندازد. اما مقادیر مناسبی از درشت مغذی‌های غذایی که می‌تواند به دستیابی به این امر کمک کند چیست؟ برای پاسخ به این سوال، محققان به موش های نر جوان و میانسال رژیم های غذایی ایزوکالری با مقادیر متفاوت پروتئین دادند. آنها دریافتند که موش های با رژیم های غذایی با پروتئین متوسط از نظر متابولیکی سالم تر هستند. این یافته‌ها می‌تواند بینش‌های ارزشمندی را در مورد توسعه مداخلات تغذیه‌ای و بهبود سلامت متابولیک در افراد ارائه دهد.
همانطور که ضرب المثل «تو همان چیزی هستی که می خوری» می گوید، نوع غذایی که ما مصرف می کنیم بر سلامت و طول عمر ما در تمام طول زندگی تأثیر می گذارد. در واقع، ارتباط مستقیمی بین نیازهای تغذیه ای مرتبط با سن و سلامت متابولیک وجود دارد. تغذیه بهینه با توجه به سن می تواند به حفظ سلامت متابولیک کمک کند و در نتیجه طول عمر (دوره زندگی بدون بیماری) فرد را بهبود بخشد. مداخلات تغذیه ای مختلف شامل دریافت کالری و پروتئین متنوع برای بهبود سلامت و طول عمر جوندگان و پستانداران شناخته شده است؛ علاوه بر این، مطالعات اخیر همچنین ارتباط درشت مغذی های غذایی (پروتئین ها، کربوهیدرات ها، چربی ها) را با سلامت متابولیک قلبی و پیری در موش ها گزارش کرده اند؛ با این حال، میزان پروتئینی که برای حفظ سلامت متابولیک باید مصرف شود مشخص نیست.
در مطالعه جدیدی که در 28 آوریل 2023 در مجله جروساینس منتشر شد، تیمی از محققان به سرپرستی استادیار یوشیتاکا کوندو از دانشگاه واسدا ژاپن، میزان پروتئین غذایی مورد نیاز برای بهبود سلامت متابولیک را در موش‌هایی که به سن پیری نزدیک می‌شوند، بررسی کردند. این تیم شامل دکتر تاکویا چیبا، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه واسادا، دکتر آکیهیتو ایشیگامی، تنظیم مولکولی پیری، موسسه متروپولیتن توکیو برای سالمندان و پیری، دکتر هیتوشی آئوکی، بخش تحقیق و توسعه، نیچیری فودز بود.
آنها موش های نر جوان (6 ماهه) و میانسال (16 ماهه) C57BL/6NCr را که به مدت دو ماه با رژیم های غذایی ایزوکالری با محتوای پروتئین متفاوت (5 تا 45 درصد) تغذیه شده بودند، انتخاب کردند. پس از دو ماه، اثر رژیم‌های پروتئینی مختلف بر اساس اندازه‌گیری وزن ماهیچه‌های اسکلتی، پروفایل‌های چربی کبد و پلاسما و نقشه خودسازماندهی (SOM) تجزیه و تحلیل خوشه‌ای پروفایل‌های اسید آمینه پلاسما ارزیابی شد.
هنگامی که از کوندو در مورد انگیزه پشت مطالعه آنها سوال شد، توضیح می دهد: «تعادل بهینه درشت مغذی ها برای نتایج سلامتی ایده آل ممکن است در مراحل مختلف زندگی متفاوت باشد. مطالعات قبلی امکان به حداقل رساندن مرگ و میر خاص سنی را در طول زندگی با تغییر نسبت پروتئین رژیم غذایی به کربوهیدرات‌ها در دوران پیری در موش‌ها نشان می دهد؛ با این حال، میزان پروتئینی که باید برای حفظ سلامت متابولیک مصرف شود در حالی که به سن پیری نزدیک می‌شویم، هنوز مشخص نیست».
این تیم مشاهده کردند که مصرف یک رژیم غذایی کم پروتئین منجر به ایجاد کبد چرب خفیف و افزایش سطح لیپیدهای کبدی در موش های میانسال در مقایسه با موش های جوان شد. در مقابل، یک رژیم غذایی با پروتئین متوسط منجر به کاهش غلظت گلوکز خون و سطح لیپید در کبد و پلاسما شد. این یافته ها نشان می دهد که یک رژیم غذایی با پروتئین متوسط (25٪ و 35٪) موش های جوان و میانسال را از نظر متابولیکی سالم تر نگه می دارد.
در بررسی تأثیر رژیم‌های غذایی متفاوت پروتئین بر غلظت اسیدهای آمینه پلاسما در موش‌های هر دو گروه سنی، محققان مشاهده کردند که غلظت پلاسمایی اسیدهای آمینه فردی، با سن و محتوای پروتئین رژیم غذایی متفاوت است. این امر بیشتر با استفاده از تجزیه و تحلیل SOM از اسیدهای آمینه پلاسما تایید شد؛ علاوه بر این، پروفایل اسید آمینه پلاسما نشان داده شده با استفاده از تجزیه و تحلیل SOM، ارتباط بین دریافت پروتئین مختلف و مقادیر مختلف تری گلیسیرید کبدی و سطوح کلسترول را نشان داد.
کوندو در مورد تأثیر مطالعه آنها بر سلامت عمومی اظهار می کند: «نیاز به پروتئین در طول زندگی تغییر می کند، در موش های جوان تر باروری بیشتر می شود، تا میانسالی کاهش می یابد و در موش های مسن با کاهش کارایی پروتئین دوباره افزایش می یابد. به احتمال زیاد همین الگو در انسان نیز مشاهده می‌شود؛ بنابراین، می‌توان فرض کرد که افزایش دریافت پروتئین روزانه در وعده‌های غذایی می‌تواند سلامت متابولیک افراد را ارتقا دهد».
در نتیجه، یک رژیم غذایی متعادل با مقادیر متوسط پروتئین می تواند کلید زندگی طولانی و سالم باشد.
بیشتر بخوانید : آسپرین با افزایش خطر نارسایی قلبی در برخی افراد مرتبط است
