شرایط سلامت روان از جمله اضطراب و افسردگی از شایع ترین اختلالاتی است که زنان را در دوران بارداری و پس از تولد نوزاد تحت تاثیر قرار می دهد.
شواهد نشان می دهد که شرایط سلامت روان در بارداری خطر عوارض را برای مادر و نوزاد افزایش می دهد.
با این حال، در مورد مصرف داروهای ضد افسردگی در دوران بارداری یا شیردهی، ننگ وجود دارد. پس چگونه زنان باید تصمیم بگیرند که در این دوره ها از داروهای ضد افسردگی استفاده کنند یا نه؟
سلامت روان در بارداری و بعد از تولد
اضطراب و افسردگی درمان نشده در بارداری با افزایش خطر مرده زایی، زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد و نمره آپگار پایین (آزمایشی که در بدو تولد برای بررسی سلامت نوزاد در حوزه های مختلف انجام می شود) مرتبط است.
علاوه بر این، اضطراب یا افسردگی در دوران بارداری ممکن است منجر به افزایش وزن مادر، مصرف مواد یا سیگار کشیدن شود. این عوامل سبک زندگی همچنین می تواند عوارضی را برای نوزاد به همراه داشته باشد.
اضطراب و افسردگی در دوران بارداری و بعد از آن می تواند بر پیوند مادر و نوزاد تأثیر بگذارد و مانع رشد رفتاری و هیجانی کودک شود.
در همین حال، عوارض بارداری ممکن است علائم سلامت روان را برای مادر بدتر کند.
عدم مقابله در دوران بارداری و به خصوص پس از زایمان باعث تضعیف روحیه زنان می شود و زنان را در معرض خطر آسیب به خود قرار می دهد. خودکشی عامل اصلی مرگ مادران در استرالیا در سال پس از زایمان است.
گزینه های درمان
بسته به شدت علائم، گزینه‌های درمانی برای زنان در طول بارداری و بعد از آن از حمایت اجتماعی و عاطفی (به عنوان مثال، گروه‌های حمایتی) تا مداخلات روان‌شناختی (مانند درمان شناختی رفتاری) و درمان‌های پزشکی (مثلاً داروهای ضد افسردگی) متغیر است.
قابل درک است که بسیاری از زنان به دلیل نگرانی از مصرف داروها در دوران بارداری و شیردهی خودداری می کنند که ممکن است داروها به نوزاد منتقل شده و عوارضی ایجاد کنند. موارد تاریخی مانند استفاده از تالیدومید برای تهوع صبحگاهی که منجر به ناهنجاری های ساختاری شدید در هزاران کودک شد، به طور طبیعی زنان باردار را نگران می کند.
شواهد قوی در مورد استفاده از دارو در بارداری وجود ندارد. این امر ممکن است به دلیل محدودیت های اخلاقی در مورد آزمایش داروها در زنان باردار باشد. داده‌های محدود موجود، بیشتر از مطالعات مشاهده‌ای بر روی مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین و مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی‌نفرین، رایج‌ترین داروهای ضدافسردگی تجویز شده در دوران بارداری، نتایج متفاوتی دارند.
تعادل ظریفی بین درمان مادر و جلوگیری از آسیب رساندن به نوزاد وجود دارد. برای اتخاذ تصمیم های آگاهانه، بحث آزاد بین بیمار و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشت روان تخصصی در مورد مزایا و خطرات شروع یا ادامه داروهای ضد افسردگی ضروری است.
با توجه به اینکه سلامت روانی ضعیف مادر خطر پیامدهای نامطلوب برای نوزاد را افزایش می دهد، ممکن است مصرف داروهای ضد افسردگی بهترین راه برای محافظت از کودک باشد.
برای زنانی که قبلاً داروهای ضد افسردگی مصرف می‌کردند، معمولاً نیازی به قطع مصرف آنها در دوران بارداری نیست. قطع ناگهانی داروهای ضد افسردگی خطر عود را افزایش می دهد.
ادامه شیردهی با داروهای ضدافسردگی به دلیل سطوح پایین داروهایی که نوزادان در شیر مادر در معرض آن قرار می‌گیرند، مزایای شیردهی برای نوزاد و خطرات عدم مصرف داروهای ضدافسردگی در صورت لزوم، بهترین تصمیم است.
دستورالعمل‌های تجدیدنظر شده اخیر در مورد مراقبت از سلامت روان در دوره پری ناتال (در دوران بارداری و پس از تولد) به متخصصان بهداشت در مورد خطرات ناشی از عدم تجویز داروهای لازم هشدار می‌دهد:
توجه داشته باشید که عدم استفاده از دارو در مواردی که برای افسردگی و/یا اضطراب در بارداری یا پس از زایمان نشان داده شده است ممکن است بر تعامل مادر و نوزاد، والدین، سلامت روان و رفاه و نتایج نوزاد تأثیر بگذارد.
این دستورالعمل ها همچنین غربالگری مکرر علائم افسردگی و اضطراب را برای همه زنان در طول دوره پری ناتال توصیه می کند. این امر برای ارجاع زودهنگام زنان به خدمات بهداشت روان پری ناتال در صورت نیاز بسیار مهم است.
در حال حاضر، شرایط سلامت روان در دوران بارداری و پس از تولد اغلب شناسایی نشده و درمان نمی شوند.
بیشتر بخوانید : ارتباط بین قرص های ضد بارداری و افسردگی
حمایت از سلامت روان پری ناتال
بیماری روانی در بارداری یک مشکل مهم بهداشت عمومی است. غربالگری همیشه به طور موثر انجام نمی شود و در حال حاضر، هیچ داده ملی در مورد استفاده از خدمات غربالگری سلامت روان پری ناتال یا نتایج وجود ندارد.
تحقیقات من و همکارانم در مورد مشارکت زنان باردار با خدمات بهداشت روان پری ناتال نشان داد که تنها یک سوم از زنان واجد شرایط ارجاع را پذیرفتند و کمتر از نیمی از آنها در قرار ملاقات حضور داشتند. زنان ممکن است به دلیل انگ، محدودیت زمانی و عدم مراقبت از کودک یا حمایت اجتماعی، تمایلی به مشارکت نداشته باشند.
برای پرداختن به این موضوع، ما باید راهبرد ها و منابعی را با همکاری زنان باردار ایجاد کنیم تا راه حل هایی را شناسایی کنیم که بهترین کارآیی را برای آنها دارد. این ممکن است شامل کمک به مراقبت از کودک، دسترسی به بهداشت از راه دور، ملاقات با یک متخصص بهداشت روان پری ناتال یا اطلاعات مکتوب در مورد داروها باشد.
مراقبت باید کل نگر باشد و شامل شرکایی باشد که ممکن است بهترین موقعیت را برای حمایت از زنان باردار در تصمیم گیری های پیچیده داشته باشند. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید به نیازهای فردی احترام بگذارند و مراقبت های دلسوزانه را برای مشارکت دادن مادران آسیب پذیری که ممکن است به طور قابل درک در مورد گزینه های خود احساس عدم اطمینان کنند، ارائه دهند.
